psicologia social GM3

Segundo o conductismo, que inflúe máis no comportamento humano?. A xenética. O ambiente e as consecuencias de pracer ou dor. Os pensamentos internos. A sorte.

A teoría do intercambio social di que as persoas relacionanse porque: Lles gusta a rutina. Buscan obter recompensas. Sempre seguen as normas. Queren evitar problemas.

Exemplos de recompensas segundo o intercambio social son: Diñeiro e agasallos só. Amor, recoñecemento e seguridade. Durmir e comer. Facer deporte.

“Contabilidade psíquica” significa: Anotar os sentimentos. Comparar beneficios e custos nunha relación. Contar diñeiro. Rexistrar a actividade física.

Segundo Bandura, aprendemos conductas observando: Modelos ou persoas influentes. Só lendo libros. A través da xenética. Meditando.

“Modelado” no aprendizaxe social é: Castigar conductas malas. Aprender novas conductas observando a outros. Evitar calquera interacción. Seguir normas estritas.

A facilitación social significa: Facemos peor o que xa sabemos. Facemos mellor o que xa sabemos cando hai outros presentes. Nunca aprendemos observando. Só aprendemos sós.

As representacións simbólicas serven para: Guiar as nosas accións aprendidas doutros. Aumentar agresividade. Medir intelixencia. Evitar que copiemos conductas.

Ademais do modelado, observar pode: Inhibir ou activar conductas xa aprendidas. Cambiar a xenética. Substituír a experiencia directa completamente. Asegurar sempre recompensas materiais.

Para que serve o manexo de impresións nas interacción social?. Para evitar que todos poidan atribuírnos un rol. Para presentarnos unha forma que leve aos outros a actuar segundo os nosos desexos. Para eliminar as diferenzas entre identidade propia e identidade allea. Para evitar que unha persoa adopte un rol determinado na situación.

A conducta auténtica implica que..: Ocultemos sempre os roles. Representamos os roles sen interiorizalos. Vivimos os roles como parte de nós. Recorremos só á espontaneidade.

Os autovixilantes extremos tenden á…. Cambiar moi pouco. Axustarse ao contexto ou situación. Prestar pouca atención á súa imaxe. Non dar importancia aos roles.

Que non é propio dos autovixilantes moderados?. Pouca preocupación pola súa imaxe. Ser constantes. Cambios fortes segundo a situación. Ter seguridade do seu “si-mesmo”.

Para a teoría psicoanalítica, que elementos median entre a natureza interna e a sociedade?. Os instintos de supervivencia e agresividade. As capacidades adaptativas e facultades racionais. As normas culturais explícitas. Os procesos cognitivos automáticos.

Segundo a orientación psicoanalítica, o comportamento humano vén determinado polo conflicto entre: A súa natureza animal e a sociedade. Os estímulos externos e os reforzos. A procura da homeostase fisiolóxica. As expectativas sociais e a lóxica matemática.

¿Que son os autovixiantes extremos?. Persoas importantes da sociedade. Son persoas preocupadas por qué a sua conduta sexa moi decorosa. Son máis actores que os demáis, coidan en extremo a sua linguaxe. Os iguais. Persoas que se preocupan pola conducta allea sen ter en conta a súa propia.

¿Que teoría é a que expón que o comportamento social ven determinado xenéticamente?. A teoría da estratexia evolutiva estable. A teoría da estratexia preevolutiva estable. Unha teoría Marxista. Unha teoría colonialista.

O principio de asociación básase en: Método que consiste na comparación de 2 ideas para xerar unha conclusión máis equilibrada. Tratar de asociar a nosa persoa con imaxes convintes e disociala das imaxes non convintes. Refírese a un enfoque metodolóxico que vincula variables so si comparten unha orixe común no análisis inicial. Ningunha das anteriores é correcta.

Usamos máis técnicas indirectas que directas. verdadero. falso.

¿Mediante cales mecanismos expresivos nos presentamos ante os demais?. Os xestos. A vestimenta. A escenografía, a apariencia e os modais. Ningunha das anteriores é correcta.

A escenografía é…. Os elementos espaciais e materiais que emprega o individuo para a posta en escea da súa actuación. O lugar onde se produce gran parte do noso comportamento destinado a ser visto polo público. É unha técnica de edición audiovisual que organiza os planos e ángulos de cámara según a continuidade visual da narrativa. As respostas c e a son correctas.

Los elementos personales de la apariencia del individuo son: Únicamente a forma de falar e os xestos. A vestimenta, as insignias, os títulos profesionais, peinados…. A vestimenta, as insignias, peinados…. A vestimenta, as insignias, la pareja, os títulos profesionais, peinados….

Mediante o manexo de emocións procuramos presentarnos aos demáis para que actúen de acordo cos nosos desexos. verdadero. falso.

Os modais refírense ás expresiones dun individuo que relevan o seu estilo de conducta, talante e disposición. verdadero. falso.

Qué determina a maneira na que os seres humanos actúan respecto das cousas?. Os seres humanos actúan en función dos significados que esas cousas teñen para eles. Os seres humanos actúan unicamente segundo impulsos biolóxicos. Os seres humanos actúan sempre igual. Os seres humanos actuan segundo o que fan os demais.

De onde proveñen os significados das cousas para os seres humanos?. Do comportamento de cada persoa sen influencias externas. Dos intercambios e interaccións sociais que cada suxeito mantén cos seus semellant. Da interpretación individual. Da natureza que nos rodea.

Cómo se manexan e modifican os significados das cousas para os seres humanos?. Son manexados e modificados a través dun proceso interpretativo utilizado pola persoa no seu abordaxe das cousas. Son fixos e inalterables.. Son definidos pola tradición sen que a persoa poida interpretalos. Son definidos pola familia.

Para comprender a vida humana e esencial…?. Os símbolos verbais e non verbais. Os hábitos alimenticios e deportivos. A ubicación xeográfica. As actividades económicas e políticas.

Cando estamos en presenza de outros tratamos de calibralos. Qué significa calibrar?. Cambiar a sua forma de pensar. Adquirir información sobre eles ou utilizar a que poseemos. Criticar as suas decisións e comportamentos. Evitar calqueira tipo de interacción con eles.

Que é o manexo das impresións?. É a capacidade de recordar todos os detalles dunha situación sin alterarlos. É o proceso polo cual un individuo manipula a definición dunha situación, xerando indicadores que levarán a os demáis a actuar según os seus plans. É a forma de expresar emocións sin ter en conta aos demáis. É a habilidade de impoñer autoridade sen dialogar.

No marco da aprendizaxe vicaria, cando adquirimos reepresentacións simólicas das accións doutros: As conductas apréndense só se se repiten inmediatamente. As representacións simbólicas serven como guía para executar accións apropiadas. Non existe intervención de mecanismo cognitivos. O comportamento aprendido é idéntico ao do modelo, sen variacións posibles.

O interaccionismo simbólico sostén que: Os significados das cousas son naturais e independentes da sociedade. As persoas actúan fronte ao mundo en función dos significados construídos socialmente. A comunicación non verbal non ten relevancia na vida humana. Os roles son fixos e non se modifican a través das interacciones.

Dentro da Teoría da Autorepresentación de Goffman, “calibrar” implica: Dar instrucións directas aos demais sobre cómo deben actuar. Controlar emocionalmente á outra persoa para modificar o seu rol. Recoller ou utilizar información sobre os demais para comprender a situación e saber como actuar. Aislarse para evitar influencias sociais indesexadas.

Que significa o “moldeado da identidade allea” na interacción social?. Evitar que os demais construan unha imaxe de nós. Impoñer a propia identidade sobre os demais. Conformar ou definir o rol da outra persoa para obter determinadas respostas. Representar un papel completamente alleo ás situacións sociais.

Que caracteriza a “conducta auténtica”?. Actuar sempre mediante máscaras sociais. Representar roles que logo abandonamos. Vivir a conducta como propia e coherente coas nosas experiencias. Modificar constantemente a identidade segundo o público.

Cal é unha característica dos autovixilantes extremos?. Mostran pouca preocupación pola súa imaxe. Son constantes e pouco cambiantes. Prestan escasa atención aos xestos e á linguaxe. Coidan excesivamente a presentación e adaptan a conducta en cada situación.