titor

A técnica de recollida de datos, onde se describen, de forma gráfica, as relacións que se establecen entre os distintos subsistemas e entre estes axentes e os axentes das entornas próximas denomínase: Familiograma-genograma. Sociograma. Ecomapa.

Tendo en conta o sociograma anterior: Mar, Celia, Lisbet e Tania sí forman un clique. Mar, Celia, Lisbet e Tania non forman un clique. Mar, Celia, Lisbet e Tania son as líder do grupo.

Tendo en conta o sociograma anterior: Fredo corre o risco de sufrir acoso nese grupo. Fredo é o líder do grupo. Fredo é unha eminencia gris.

Tendo en conta o sociograma anterior: Ana, Charo e Irune están moi integradas socialmente no grupo. No subgrupo de Ana, Charo e Irune non hai unha estrela. Ana presenta unha expansividade social moi socializadora.

Tendo en conta o sociograma anterior: Trátase dun grupo pouco cohesionado. O grupo posúe unha elevada expansividade positiva dos seus membros. Trátase dun grupo cheo de líderes sociométricos.

Tendo en conta o sociograma anterior: Lisbet podería axudar a integrar a Fredo no grupo. Mar ten maior expansividade positiva que Celia. O status sociométrico de Tania é superior ao de Mar.

A toma de decisións conxunta e horizontal, que garanten a implicación de todos os sectores dunha comunidade educativa para a mellora do proceso de E-A, denomínase: Parentalidade positiva. Paridariado. Partenariado.

O proxecto pedagóxico que supón a unión de éxito educativo e compromiso social, denomínase: Mediación escolar. Aprendizaxe servizo. Comunidades de aprendizaxe.

Os tres estilos de control parental descritos por Baumrid (1966) son: Democrático, permisivo e neglixente. Autoritario, democrático e permisivo. Democrático, autoritario e neglixente.

O "genograma" é unha técnica da que se fai uso para: Obter información sobre os membros da familia e as dinámicas que se establecen entre eles. Describir as relacións que se establecen entre os distintos subsistemas. Analizar a información sobre a familia e outros axentes das entornas próximas á familia.

Entre as formas de colaboración máis frecuentes que soemos atopar nun centro educativo son: Comunicación verbal e non verbal. Comunicación formal e non formal. Comunicación formal, informal e formativa.

O PROA+ é un programa dirixido a: A orientación, avance e enriquecemento educativo en centros de especial complexidade educativa nos centros docentes públicos de EI, EP e ESO dependentes da Consellería de Educación, Ciencia, Universidades e Formación Profesional na C.A de Galicia. O alumnado con necesidades específicas de apoio educativo, alumnado en situación de vulnerabilidade socioeducativa nas etapas de EI, EP e ESO asemade o alumnado de ciclos formativos de grao básico de formación profesional, matriculado en centros públicos dependentes da Consellería de Educación, Ciencia, Universidades e Formación Profesional que conten cun 30% de alumnado vulnerable. Aos centros educativos públicos cun 30% de alumnado vulnerable.

O Plan de Acción Titorial (PAT) busca fundamentalmente: Programar actividades de lecer e organizar saídas culturais. Orientar a acción titorial e a relación coas familias. Definir normas de centro.

Os membros da Comisión de Coordinación Pedagóxica (CCP) na C.A de Galicia inclúen: O director/a, o/a xefe de estudos, os coordinadores/as de ciclo (EI e EP), outros como a coordinación do Equipo de Dinamización da Lingua Galega (EDLG) e de Biblioteca, o/a xefe do departamento de orientación, alomenos 1 representante de PT e de AL. O director/a, o/a xefe de estudos, o secretario/a, os coordinadores/as de ciclo (EI e EP), outros como a coordinación do Equipo de Dinamización da Lingua Galega (EDLG) e de Biblioteca, o/a xefe do departamento de orientación, alomenos 1 representante de PT e de AL. O director/a, o/a xefe de estudos, o secretario/a, os coordinadores/as de ciclo (EI e EP), outros como a coordinación do Equipo de Dinamización da Lingua Galega (EDLG) e de Biblioteca, o/a representante de nais/pais do consello escolar, o/a xefe do departamento de orientación, alomenos 1 representante de PT e de AL.

Os membros da Comisión de Coordinación Pedagóxica (CCP) teñen entre outras a competencia de: Coordinar as funcións de titoría dos alumnos/as de ciclo. Establecer as directrices xerais para a elaboración do PAT. Dirixir e coordinar as actividades académicas do equipo de ciclo.

Que persoa actuará como secretario/a na CCP: O director/a. O docente de menor idade. O secretario do centro educativo.

A participación dos pais/nais e/ou titores/as legais dos alumnos/as realizarase a través do: Consello escolar. Asociación de nais e pais de alumnos/as (ANPA). Titorías individuais.

Cada mestre/a titor/a, ademais das súas tarefas docentes específicas, realizará, alomenos, as seguintes funcións: Participar no desenvolvemento do PAT. Organizar a utilización da biblioteca do centro. Velar para que a elaboración do PAT se realice conforme aos criterios establecidos polo claustro.

A titoría e orientación dos alumnos/as: Forma parte da función docente. Precisa a autorización da nai/pai e/ou titor/a legal do alumno/a. É competencia da xefatura do departamento de orientación.

Desde a diversidade familiar: Non existe unha única estrutura familiar como factor determinante para un bo funcionamento familiar. Existe un único tipo de familia que permanece inalterable ante os cambios que se producen ao seu arredor. Non existe a variedade de familia. A boa funcionalidade familiar dependerá das relacións persoais.

O subsistema conxugal establécese: Como primeiro contexto social no que os irmáns se relacionan entre iguais e prodúcese un intercambio de aprendizaxes. Cando dous adultos se unen en parella, cunha modalidade vincular simétrica, con roles e funcións entre iguais. Cunha relación simétrica para que os fillos e fillas se desenvolvan e crezan sans.

O estilo educativo parental no que predominan os pais moi cariñosos, pero faltan límites claros denomínase: Negligente. Asertivo. Permisivo.

Defínese a ecoloxía parental como: O contexto psicosocial onde se exerce a parentalidade. A intervención dos servizos de apoio á familia. A evitación de restricións.

As técnicas de autocontrol aluden a un conxunto de técnicas como son: Autoinstrucciones, resolución de problemas e autocorrección. Autoguía, autoeficacia e autoeficiencia. Autorrexistro, autoevaliación e autorreforzo.

A parentalidade positiva defínese como: As redes de apoio que dispoñen os adultos (ámbito escolar, sanitario, profesional e comunitario). As características persoais dos adultos que exercen a figura parental e pola ecoloxía que rodea o dito exercicio. Un fogar caracterizado por un clima autocrático e cunha alta competencia social.

Desde a teoría do intercambio, na intervención coas familias, o nivel de comparación fai referencia a: As condicións que acorda para un membro da familia. A avaliación das recompensas e os custos dunha relación. A calidade de respostas máis baixas que unha persoa acepta.

Na Teoría do interaccionismo simbólico, as fases do proceso para a creación dos roles familiares son: As accións sobre a situación e o desenvolvemento da resolución do conflito. As definicións temporais sobre a situación e as accións tentativas. A metodoloxía cualitativa e as significacións que utilizan os membros da familia para construír o seu contexto social.

Na teoría de sistemas, a intrincación fai referencia a: A excesiva proximidade nas relacións. O distanciamento progresivo que se produce nas interaccións. A distorsión da realidade a través de pensamentos irracionais.

No modelo ecolóxico, as características do contorno comunitario en que a persoa interacciona dunha maneira indirecta se denominan. Exosistema. Ontosistema. Cronosistema.

Para promover e avaliar a parentalidade é necesario distinguir os seus compoñentes: Os ámbitos sociais e os contextos dos centros educativos. As capacidades parentais fundamentais e as habilidades parentais. As competencias do profesorado titor e as etapas de consolidación e apertura.

Nos subsistemas familiares, o subsistema fraternal caracterízase por ser unha modalidade: Asimétrica, na que a función fundamental é a de crecer e desenvolverse. Simétrica con expectativas entre ambos os semellantes. Simétrica con conflitos para solicitar axuda e aceptala.

En Orientación Familiar, a prevención terciaria: Chega buscar solucións a problemas patolóxicos. lntervén sobre as persoas que teñen un problema en estado moi avanzado, para minimizar o impacto. Reduce o número de casos, no seu momento de inicio, para así evitar a súa extensión.

En relación cos modelos de intervención en orientación familiar, unha das características do modelo de programas é: A persoa considérase como un axente pasivo. Centrarase na acción indirecta sobre os grupos de persoas. O seu carácter máis preventivo e de desenvolvemento que terapéutico.

As asociacións de nais e pais (AMPAS) con intereses comúns pódense unir en: Núcleos. Federacións. Consellos.

Nos centros educativos, a comunicación colaborativa caracterízase por: Todas as persoas que interveñen no acto comunicativo teñan o mesmo nivel. Unha participación informativa cando o centre educativo o considere oportuno. As comisións permanentes creadas no centre educativo que incorporan ás familias na súa composición.

No ámbito escolar as canles de relación e comunicación pódense dividir nos seguintes bloques: Informativa, consultiva e formativa. Sincronizado, interdependente e participativo. Formal, informal e institucional.

Os modelos de partenariado segundo a finalidade son os seguintes. Crianza, comunicación, colaboración e comunidade. Coordinar, consultar, complementar e criticar. Recoñecemento, seguimento, diagnóstico e toma de decisións.

Entre os modelos teóricos que orientan a acción titorial están: Sistémico e escolas inclusivas. Terapéutico e remedial. Histórico e construción.

Un dos obxectivos xerais do titor/a pode ser: Coordinar os axentes de toda a comunidade educativa. Fomentar a educación integral do alumnado. Configura-los espacios externos ó centro educativo.

A Aprendizaxe Servicio articula tres dinamismos educativos básicos: Necesidades, servicio e aprendizaxe. lndividualismo, contexto e etapa infantil. Formación, difusión e restauración.

Con carácter xeral, na etapa de EI o encargado de deseñar a proposta inicial do Plan de AcciónTutorial (PAT) é: A Comisión de Coordinación Pedagóxica. El claustro. O departamento de Orientación.

O quinto nivel de participación familiar na vida escolar é: A liberdade de ensino e creación de centros docentes. A comunicación entre o equipo educativo do centro e as familias. Consello escolar do estado e consello escolar autonómico.

Un dos rasgos básicos que describen ás comunidades de aprendizaxe é: Baséase na aprendizaxe dialóxica. Ten un carácter adaptativo. lntervén de maneira individual.

Entre os obxectivos máis representativos das escolas de familias está: Xera-la liña de actuación do equipo directivo no centro escolar. Priorizar os contidos arredor das unidades didácticas que se desenvolven na aula. Favorece-lo intercambio comunicativo de tódolos suxeitos da comunidade educativa.

¿Cómo se define operativamente unha conduta na fase de avaliación inicial?. De maneira abstracta e subxectiva. En termos observables, medibles e verificables. Basada en opinións persoais sen dates empíricos.

¿Qué se debe considerar na fase de planificación do PAT?. Definir claramente obxectivos, actividades, metodoloxía e recursos necesarios. Asignar todas as tarefas a un só titor/a. Enfocarse exclusivamente á avaliación final.

Na técnica do contrato de continxencias, ¿qué deben facer as partes implicadas antes de redactar e asinar o contrato?. Elaborar un informe. Consensua-los termos do contrato. Realizar unha entrevista estruturada.

Quen é a persoa responsable do tratamento dos datos nos centros educativos públicos non universitarios dependentes da Consellería de Educación?. O/a director/a do centro. A Secretaría Xeral Técnica da Consellería. O/a orientador/a do centro.

Cando se deben suprimir os datos de saúde do alumnado (por exemplo, alerxias, informes médicos)?. Ao finalizar cada curso escolar. No momento en que xa non sexan necesarios para a función educativa. Nunca, porque forman parte do expediente permanente.

O titor/a pode modificar un informe de avaliación psicopedagóxica a través do exercicio do dereito de rectificación?. Non, xa que o dereito de rectificación se refire a modificar os datos de carácter persoal que sexan inexactos ou incompletos (por exemplo, o cambio de enderezo postal), pero non se pode utilizar para tratar de modificar a opinión profesional realizada a través do correspondente informe que se rexe pola súa normativa específica. Si, se se detecta algún erro material. Si, sempre que o solicite o titor legal.

¿Qué implica o principio de intervención social na orientación familiar?. Considerar unicamente os factores internos da familia. Aborda-la conducta humana e a realización persoal como procesos deinteracción co contexto. Focalizarse en intervencións a curto prazo sen considerar o contexto social.

Con respecto á comunicación e colaboración familia, escola e comunidade. ¿Cal é un dos obxectivos específicos?. Desenvolver unha comprensión da historia da educación. Estudar a psicoloxía do desenvolvemento infantil. Analizar as limitacións para unha relación equilibrada entre familia e escola.

Na primeira fase do modelo sistémico, ¿qué tipo de información é básica para un diagnóstico exhaustivo?. Datos de identificación, contexto familiar, escolar e social. Datos socioeconómicos da familia. Exclusivamente datos de carácter evolutivo e social.

¿En qué consiste a fase de intervención propiamente esa no modelo sistémico?. No diagnóstico e toma decisións sen necesidade de seguimento. Aplica-lo deseño de intervención establecido e axustar segundo sexa necesario. Centrarase exclusivamente na avaliación final dos resultados.

Entre os pasos que se seguen na aplicación da técnica de moldeamento destaca: Abordar unha determinada conduta de forma integrada. Traballar de igual forma cada unha das aproximacións sucesivas. Ensinar esta conduta en contextos diferentes.

Xunto coa incorporación do concepto de participación democrática, amplíanse os ámbitos de intervención a: El contexto comunitario. As posibilidades de establecer unha comunicación colaborativa. A implementación de probas estandarizadas anuais.

A partir das diversas definicións de orientación familiar, un elemento común a todas elas é: Prover solucións educativas estandarizadas. Ten un carácter cognitivo-conductual. Refírese aos distintos contextos en que se desenvolve a persoa.

A entrevista caracterízase por: Unha reunión de amigos/as. Unha relación que consiste nunha conversación. Unha relación indirecta que se establece entre dúas persoas.

Ao longo do Ciclo Vital Familiar poden aparecer situacións de crise. As crises vitais son: Cando un membro da familia se pode dedicar ao coidado dunha persoa dependente. As relacionadas co paso dunha etapa evolutiva á outra. Unha tensión de carácter temporal e extrínseca que afecta a todos os membros da familia.

O papel relevante que ten o profesional da orientación como axente dinamizador e de apoio á acción titorial e á formación do profesorado titor, é unha característica básica do Modelo: Tecnolóxico. Counseling. Servicios actuando por Programas.

En relación coas funcións da orientación familiar, a función de innovación: Procura a mellora constante da súa actuación profesional. Así, a orientación familiar debe promover actuacións relacionadas coa creatividade na resolución de problemas. Promove habilidades relacionadas co pensamento científico e o orientador familiar debe ser investigador da súa práctica para mellorar a calidade da orientación. Facilita espazos comúns e relacións sinérxicas co obxecto de xerar capacidade de consenso e chegar a unha solución entre as partes implicadas en conflito.

Un exemplo de técnica de Reforzamento intermitente de intervalo variable é: Unha mestra establece eloxiar en catro ocasións a unha alumna mentres está debuxando durante un tempo máximo de 30 minutos, nos minutos 1, 5,10 e 25. Unha mestra quere mellorar o rendemento dunha alumna en matemáticas con eloxios polo seu esforzo. Así, eloxia á alumna nas dúas primeiras clases por cada dúas tarefas ben resoltas, nas seguintes dúas clases lle dá o reforzo por cada catro tarefas ben resoltas. A mestra recompensa a unha alumna cando comproba cada 20 minutos que está xugando sen chillar, e cando é así, dentro do tempo establecido, a felicita.

Na Orientación Familiar, a prevención primaria consiste en: Evitar novos casos da situación de que se trate. Reducir o número ou intensidade de casos, no seu momento de inicio, para así evitar a súa extensión. Intervir sobre as persoas que teñen un problema, en estado avanzado para minimizar o impacto.

Na intervención coas familias, desde o Modelo Educativo Construtivista, a relación do orientador (asesor) con outros profesionais do centro é: Directiva. Unilateral na toma de decisións. Colaboradora.

O contrato de continxencias é unha técnica que se aplica seguindo as seguintes fases: A selección e a aplicación do reforzador. A preliminar e de interacción e acordos. A realización da análise e a redacción e asina do contrato.

Seguindo a Ríos (1994), os tres niveis de intervención na Orientación Familiar son: Nivel de diagnóstico, nivel de asesoramento e nivel de compensación. Nivel de prevención, nivel condutual e nivel de avaliación. Nivel educativo, nivel de orientación e terapéutico.

Para abordar a orientación familiar nos centros escolares e garantir o éxito nas intervencións, débese utilizar: Un único modelo de intervención. Modelos mixtos de intervención para dar resposta a unha situaciónespecífica. Unha organización da intervención con carácter remedial.

A orientación é un concepto: Máis amplo que a titoría. Que se centra na tarefa do titor/a. Sinónimo da acción titorial.

Unha das características que debe reunir o deseño do PAT é: A análise de necesidades realízase cando non se cumpren os obxectivos. Séguense accións propostas polo equipo directivo do centro educativo. Abrangue actuacións nas dimensións de desenvolvemento: persoal, académico, profesional e social.

O primeiro nivel de participación familiar na vida escolar é: Dereito á educación e liberdade de ensino. Asociacións de Nais e Pais. Consello Escolar do Centro.

Na participación parental educativa: As familias están representadas en órganos colexiados, pero só con voz e sen voto. As familias participan activamente na toma de decisións, con voz e voto. As familias implícanse nos procesos de ensino-aprendizaxe.

No modelo cognitivo-condutual, a Hipótese de intervención (HI) consiste en: Formular unha frase condicional, que exprese desexos respecto ao cambio de conduta. Facer predicións sobre a dirección do cambio na conduta. Valora-lo problema que se quere solucionar para modifica-la conducta.

A comunicación colaborativa caracterízase en que as achegas de todos os membros implicados se valoran por igual levando a cabo actividades de maneira: Asincrónica. Interdependente. Dividida.

Os modelos de partenariado, en función da finalidade pódense clasificar en: Criar, comunicar, colaborar e comunicar. Comprender, apoiar, tomar decisións e aprender. Coordinar, consultar, complementar e criticar.

Un dos obstáculos para o desenvolvemento dunha relación familia-escola- comunidade equilibrada é: A cultura participativa. A falta dun maior apoio da Administración. Os puntos de encontro das familias cos docentes.

Unha das características básicas da aprendizaxe administración é: A participación reflexiva de todos. A prevalencia da defensa da persoa fronte ao colectivo. A falta de coordinación dos organismos sociais coa escola.

Na intervención con familias no marco da comunicación e colaboración familia- escola, o modelo enfocado na familia considera o rol da familia como: Activo. Pasivo. Algo activo.

As fases para levar a cabo a intervención desde o modelo cognitivo- condutual son: Identificación do problema, aplicación do programa e avaliación. Análise de necesidades, formulación de obxectivos, intervención e avaliación continua. Avaliación inicial, intervención e seguimento e avaliación final.

Desde o modelo sistémico, o proceso de intervención coas familias caracterízase por dous elementos: A formación e o esquema ríxido. Ser aberto e integrador. O problema e os límites difusos.

No modelo cognitivo-condutual, a diferenza entre a identificación e descrición do problema coa definición operativa da conduta é: O problema expresa en termos concretos e a definición operativa da conduta é máis xenérica. O problema defínese respecto a unha persoa e a definición operativa da conduta rexistra o estado biolóxico da persoa. O problema formúlase de forma xenérica e a definición operativa da conduta é máis concreta.

O moldeamento consiste en: Establecer de maneira progresiva condutas sinxelas. Observar o comportamento dun modelo. Utiliza-la linguaxe verbal para facilita-la aprendizaxe de conductas positivas.

O xenograma utilízase para: Queira saír información sobre os membros da familia e a dinámica que se establece entre eles. Representar as relacións que se establecen entre os diferentes subsistemas e entre estes e outros axentes dos contornos próximos á familia. Obter unha visión dos membros dunha aula dun centro educativo.

Para abordar a diversidade familiar, a formación do profesorado e profesionais da educación debe comezar en: Outros axentes educativos. A experiencia adquirida. A formación inicial.

Desde a teoría do Conflito, na intervención coas familias, a estrutura da situación fai referencia a: Os materiais que están á disposición das persoas ou grupos. A distribución dos recursos. As normas que organizan unha actividade.

Na Teoría do interaccionismo simbólico, as fases do proceso para a creación dos roles familiares son: As accións sobre a situación e o desenvolvemento da resolución do conflito. As definicións temporais sobre a situación e as accións tentativas. A metodoloxía cualitativa e as significacións que utilizan os membros da familia para construír o seu contexto social.

Na Teoría do Intercambio, o nivel de comparación de alternativas fai referencia: Ás condicións que se acordan nas relacións para que se teña en conta as necesidades de cada un. Á calidade de respostas máis baixas que unha persoa acepta a partir das ternativas das que dispoña. Ós menos recursos que unha das persoas da interrelación ten.

A conexión emocional da familia co titor/a durante unha entrevista fai referencia: Ao vínculo persoal que se establece coa familia. A seguridade que a familia debe ter durante a entrevista. Os obxectivos que se traballarán na entrevista.

A técnica do reflexo durante a entrevista consiste en: Devolver a información que proporcou a familia ao titor/a con outras palabras. Devolver a información que proporcou a familia ao titor con nova información. Valoracións positivas que realiza o titor da familia para animalos.

Devolver a información que proporcionau a familia ao titor/a, pero con outras palabras e sen introducir información nova, ¿a qué técnica de entrevista?: Comentarios regulativos. Reflexos. Resumo.

Cal é a actitude óptima dun titor/a durante a realización dunha entrevista individual cunha familia?. Unha actitude clara e sincera, pero impositiva e con vistas á mellora do alumno/a. Unha actitude realista e correctiva que faga hincapé nos aspectos negativos a mellorar. Unha actitude receptiva, positiva e empática.

Se queres convencer nunha entrevista aos pais/nais/titores/as legais: Debes cambiar de argumento. Debes tratar de ser breve. Non debes repetirte.

Cal é a técnica de entrevista que supón un reforzo do que a familia realiza ben para fomentar a autoestima e motivación?. As solucións intentadas eficaces. As valoracións positivas. Os comentarios de apoio.

Qué obxectivo persegue o titor/a cando utiliza a técnica dos comentarios de apoio na entrevista familiar?. Demostrar á familia que a está escoitando atentamente e comprendeu o que lle explicou. Reforzar os aspectos que a familia fai ben, para aumentar a súa motivación e así facilitar a prescrición de tarefas. Poñerse no lugar da familia para favorecer a confianza que van depositar nel/ela.

Qué cualidade do mestre/a-titor/a defínese por solucionar as diferenzas que poidan aparecer tanto dentro e fóra da aula entre os alumnos/as?. Posuír a capacidade de comunicarse. Posuír unha adecuada formación psicopedagóxica. Ser mediador/a nos conflitos.

As funcións de deseñar e aplicar as medidas organizativas e curriculares para atender a diversidade dos alumnos/as así como, manter actualizada a metodoloxía didáctica a aplicar nas aulas, correspóndelle a: Aos titores/as. Ó equipo docente. Ó equipo directivo.

A técnica da mesa redonda, que se utiliza nas escolas de pais, consiste en: Partir dun tema imaxinario ou real que se debe resolver entre todos ao finalizar a reunión. Unha persoa, familia ou grupo, expoña e comparta a súa vivencia persoal con outras familias. Un grupo de 3 a 5 persoas dialogan sobre un tema do que o presto se enriquece mentres escoitan.

As características das escolas de familia son: Adaptadas ó centro educativo e as súas características sociais. Mellorar o rendemento académico dos alumnos/as. Temática non estruturada.

"As escolas de familias tratan de solucionar de forma rápida os problemas". Non, porque os cambios esixen tempo e constancia. Si, porque asisten os nenos/as e trabállase directamente o problema. Si, porque o titor/a favorece solucións a familias concretas.

Qué tipo de familia é a que está configurada por familias separadas que volven formar outra familia?. Familia ensamblada. Familia extensa. Familia nuclear extendida.

A familia reconstituída caracterízase porque: Os dous cónxuxes, proveñen dunha unión familiar anterior. Os pais/nais non existen ou abandonaron aos fillos/as e están cos avós/as. Un dos cónxuxes, polo menos, provén dunha unión familiar anterior.

Qué tipo de familia é a que acolle a un menor de forma permanente e non hai vínculo consanguíneo?. Familia adoptiva. Familia de acollida, en familia allea. Familia de acollida, en familia extensa.

Sobre a definición de titoría, cal é a que máis se acerca á realidade: Débese entender como unha actuación educativa colectiva e coordinada. Débese entender como unha actuación educativa que non implica a tódolos docentes. A titoría non está suxeita a planificación.

Os puntos que debe conter un PAT son: Antecedentes e contexto, xustificación, obxectivos e actividades. Xustificación, obxectivos xerais, contidos, organización da titoría, programas de acción titorial e avaliación do PAT. Xustificación, obxectivos, contidos, actividades, cronograma, avaliación.

Cando poida existir unha discrepancia cun docente o primeiro que debo de facer é: Solicitar un mediador externo. Solicitar unha titoría grupal. Solicitar unha titoría individual.

Dentro das habilidades para evitar malos entendidos debemos: Interpretar e publicitar a información recibida desde a propia vivencia. Xulga-las intencións. Solicitar e facilitar aclaracións individualmente.

A figura do mediador/a debe cumprir unha serie de requisitos: Debe improvisar a resposta ante o conflito porque o importante é erradicalo. Son facilitadores do diálogo entre as dúas partes, para promover solucións pacíficas. Poden realiza-la súa función sen coordinarse co resto de docentes.

Os obxectivos do Plan de Acción Titorial: Deben estar de acordo cos do Proxecto educativo de centro (PE). Deben proporcionar orientación ao alumnado a través dunha actuación titorial grupal e planificada. Non recollen unha axuda personalizada para o alumnado nee e/ou NEAE.

Traballar de forma colaborativa o titor/a de EI co titor/a de 1º E.P facilita: O traballo cos alumnos/as que non promocionan. O tránsito entre etapas educativas. A xestión do cambio derivado de deixar de se-lo centro de atención.